İLİŞKİSEL PSİKANALİZİN TEMEL YETKİNLİKLERİ

Çevrildiği Eser: Barsness, R.E. (Ed.) (2017). Core Competencies of Relational Psychoanalysis: A Guide to Practice, Study and Research (Relational Perspectives Book Series). New York: Routledge.

1.    Terapötik Niyet

1.1. Analitik tedavi öncellikle analitik çalışmanın niyeti veya amacının açık bir şekilde kavranmasıyla kurulur

1.1.1. Farklı duygusal durumları yaşantılama ve idare etme kapasitesi ile tüm duyguları hissedebilme kapasitesinin artması

1.1.2. Benliğin farklı taraflarına utanmadan erişebilme

1.1.3. Kendini rahatlatma ve yatıştırma beceresi edinme ve özdüşünümsel olma

1.1.4. Sorumluluk kabullenebilme becerisi

1.1.5. Müphemlik ve belirsizliği hoş görebilme becerisi

1.1.6. Kendine daha dürüst olabilme becerisi

1.1.7. Geçmişi tekrarlamaya devam etmektense, geçmişiyle ilgili daha yaratıcı ve açık bir şekilde düşünebilme becerisi

1.1.8. Sorun kaynağı haline gelmiş içsel kısıtlılıklar ve katılıklardan kurtulabilme

1.1.9. Daha yaratıcı ve hayal kurabilen bir zihin

1.1.10. Sevmek ve çalışmaya dair artan kapasite; öz-yeterlilik

1.1.11. Daha anlamlı ve iyi gelen ilişkiler kurabilmek.

1.1.12. Umut

2.    Terapötik Duruş/Tutum

2.1. İlişkisel psikanaliz otoriter duruşa karşı radikal bir eleştiriden doğmuştur

2.1.1. Radikal açık fikirlilik

2.1.2. İşbirliğine açık otorite

2.1.3. Danışan/benlik/ve bu ikilinin etkileşime dair derin merak

2.1.4. Duygusal risk alma

2.1.5. Keşif

2.1.6. Ne oldu ve ne oluyor

2.1.7. Danışanın duygularına ve düşüncelerine dikkat ederek danışanın yolunu takip et

3.    Derin Dinleme/ Uyumlanma [Attunement]

3.1. İlişkisel analist ileri derecede uyumlanmış ve özdüşünümsel olmayı ister

3.1.1. Duygulanım durumlarına derin dikkat

3.1.2. Danışanda olanı keşfetmek için kendi içine bakar

3.1.3. Kendi kişiliğinin etkisine dikkat eder

3.1.4. Karşı-aktarımsal deneyimleri danışanı anlamak için bir araç olarak kullanır

3.2. İlişkisel analist, danışanının ve kendinin duygulanımsal iç deneyimlerini, danışan ve kendi arasındaki ilişkiyle beraber takip eder

3.2.1 Danışan, analistte neyi tetikliyor- kim, nasıl, ne ve neden?

3.2.2. Duygu nerede?

3.2.3. Danışan neyi korumaya veya neden kaçmaya çalışıyor?

3.3. Sezgi

3.3.1. Sezişlere veya bir “şey”lerin kokusunu almaya dikkat etmek

3.3.2. Kendi zihnini serbest çağrışım yapmaya cesaretlendirmek, kendi duygu ve düşüncelerinin danışanla ilgili bağını merak etmek

3.3.3. Tekinsiz olana ve bunun bilinçdışı hakkında söyleyebileceklerine merakla yaklaşmak

3.4. Analist içeriğin ötesini dinler; danışanının kelimelerine, duygularına ve bedenine dikkat eder

3.4.1. Bu onların/kendi bedenimde nerede oluyor?

3.4.2. “Biz”de ne oluyor?

3.5. Analist bütün duygulara ilgilidir, özellikle danışanın ve terapistin kaçınmaya çalıştığı duygulara dikkat eder

3.5.1. Nefreti yok sayamaz

3.5.2. Sevgiyi yok sayamaz.

4.    İlişkisel Dinamik: Orada-ve-O-Zaman ve Şimdi-ve-Burada

4.1. Geçmiş deneyimlere bak, şimdi-ve-burada ortaya çıkan orada-ve-o-zaman

4.1.1. Erken bağlanma tarzı

4.1.2. Gelişimsel tarihçe

4.1.3. Danışan ve analistteki savunma yapıları

4.1.4. Danışan ve analistteki yansıtma

4.1.5. Tekrarlama

4.1.6. İlişkisel tarz

4.1.7. Aktarım/Karşı-aktarım

4.1.8. Kültür

4.1.9. Travma

4.2. Şimdi-ve-buradaki ilişkisel dinamiğe dikkat eder

4.2.1. Danışanı analistle doğrudan ilişkiye angaje eder, en güçlü çalışmanın analitik ikili arasından çıktığına inanır

4.2.2. Geçmişte olanın terapötik ikili arasında nasıl olduğuna bakar

4.2.3. İkili arasında ne oluyor sorusunu takip eder

4.2.4. Analitik çiftin birbirini nasıl etkilediğine bakar

4.2.5. Danışanın analist hakkında meraklı olmasını teşvik eder

4.2.6. “Çözüm”ün cazibesinden kaçınmaya çalışır

5.    Örüntülendirme [Patterning] ve Bağlama [Linking]

5.1. Analitik çiftin arasında tekrarlayan temaları ve örüntüleri dinle

5.1.1. Dönüşümler ve örüntüler

5.1.2. Yüklenilen ve oynanan roller

5.1.3. Uyumlar ve uyumsuzluklar

5.1.4. Düşünceler ve duygular

5.1.5. Bedensel deneyimler

6.    Tekrar ve İşleme [Working Through]

6.1. Duygusal düzlemde derin değişimler oldukça, analist, analitik çift arasında ortaya çıkan kaçınılmaz çatışmalara dikkat eder

6.1.1. Sahnelemeler işlenir

6.1.2. Yıkım, hayatta kalma ve tanımanın gerekliliğine inanır

6.1.3. Kırılma ve tamir etme bütün sahici ilişkilerde esastır ve değişime yol açar

7.    Cesur Söylem/ Disiplinli Kendiliğindenlik

7.1. Analist, danışanın terapistin zihninde olan biteni duyması ve terapistin danışanı nasıl deneyimlediğini bilmesi gerektiğini düşünür

7.1.1. Sesli bir şekilde düşündüklerini ve deneyimlediklerini söyler

7.1.2. Hem danışan hem de kendi için dürüstlük etiğine bağlı kalır

7.1.3. Kendini koruma dürtüsüne direnir

7.1.4. Danışan bir düzeyde terapistin zihnini “bilir”, bu yüzden terapist zihnindekileri konuşmalıdır

7.1.5. Berraklık dürüst söylemden doğar

7.1.6. Konuşmanın zamanlaması o anda ne olduğuna dikkat ederek ayarlanır

7.1.7. Genel ilke, önce açıklamak ve sonrasında danışanın tepkisini takip etmektir

7.1.8. Terapist kendi utancını düzenlemelidir, çünkü utanç tam katılımı kısıtlar

7.1.9. Otoriter olmayan bir duruşla kendi fikirlerini sunar; muğlak, meraklı ve alçak gönüllü olarak

7.1.10. Kendi müdahalelerinin/kelimelerinin danışanın deneyimini nasıl genişlettiğine, netleştirdiğine ve derinleştirdiğine dikkat eder

7.1.11. Kendini dizginleme ve cesur olma arasında tuhaf bir birlik kurmalıdır

7.1.12. Kendini merkeze almadan duygu gösterir ve ilgiyi danışanın üzerinde tutar

7.1.13. Hareketlerinin arkasında yatan kendi motivasyonlarını ve bunun danışanla ilgisini göz önünde bulundurur

7.1.14. Düşünce ve duygulanımı diyalog içinde formüle eder; düşünce ve duygulanım hakkında müzakereye açıktır

7.1.15. Cesurca konuşmanın amacı sahici bir etkileşim sağlamaktır

7.1.16. Kendi ihtiyaçları ve zekasıyla terapi alanını doldurmamaya dikkat eder; onun yerine, terapi alanını, danışanın analistin danışanı nasıl deneyimlediği üzerinden anlayabileceği açıklıkta tutar

7.1.17. Yorum sadece deneyimsel olarak yaşananı anlamak ve sağlamlaştırmak için yardımcıdır

7.1.18. Aktarımı yorumlamak yerine çalışır